"Make love not war"

Πολλά θα μπορούσε να γράψει κάποιος για την προαναφερθείσα δήλωση αλλά εν έχω πρόθεση τούτην τη στιγμή να γράψω έκθεση ιδεών. Το ότι όμως εν πολλά επίκαρη η φράση με τούτα ούλλα που συμβαίνουν γυρω μας εν εξόφθαλμα φανερό.

Έβλεπα που λέτε σήμερα τα Euronews τζιαι τζιαμέ που άρχισα να αγανακτώ με τις σκηνές βίας, πυροβολισμών, βανδαλισμών και λοιπών βιαιοπραγιών ανά την υφήλιο, σκάζει μύτη μια διαφήμιση. Ο τίτλος αυτής "Make love not war" και το αποτέλεσμα ομολογουμένως άκρως συγκινητικό.

Δείτε την τζιαι πείτε μου τη γνώμη σας

                                    

The toxic post

Έχει ο άλλος μπλογκ και θεωρεί ότι ο χώρος εν δικός του και άρα δικαιούται να λαλεί και να γράφει ό,τι θέλει!Να πιάνει το φτυάρι και να τους θάφκει ούλλους!Το μάστρο που- κατά την άποψή του εν του εφέρτηκε καλά- τον τάδε φίλο του που επήεν στον τάδε τόπο με την τάδε παρέα και εκάμναν τα τάδε -κατά την άποψην του- αναίσχυντα πράματα, τον τάδε φίλο του που- κατά την άποψή του- εν του εφέρτηκεν δίκαια, την τάδε γνωστή που -ού αντροπή!- έμεινεν έγκυος και κρύφκει το...

Ναι ξέρω, το μπλογκ εν δικό του... Ναι ξέρω, έχουμε ελευθερία του λόγου και ο καθένας λαλεί ό,τι θέλει... Ναι ξέρω, εν  προσωπικός του χώρος και ο καθένας εισέρεχεται με ιδίαν ευθύνη... Ναι ξέρω, τουλάχιστον το κράξιμο και το θάψιμο ήταν ανώνυμο...

Ναι, ξέρω! Εν παγκόσμιος ιστός όμως τα γέρημα και τα σκοτεινά! Γράφεις ένα ποστ και εκθέτεις το σε χιλιάδες ζευγαρια μάτια. Και ο άλλος που το διαβάζει και ξέρει ότι εν για λλόου του που γράφεις, νιώθει να ξεγυμνώνεται μπροστά σε χίλιους περαστικούς. Νιώθει όπως εκείνους που τους εβάλλαν σε μια πλατεία σε δημόσια θέα για να περνά ο κόσμος να τους φτύνει.Ναι ξέρω είπαμε, εν ανώνυμο το ποστ. Nομίζεις όμως ότι ο άνθρωπος που τον έκαμες με το ποστ σου να έχει τη ψυχολογία του κατατρεγμένου, έχει τη ψυχραιμία να σκεφτεί τούτα τα πράματα;;;

Τι είπες πολυαγαπημένε αναγνώστη; έκραξα το γνωστό μου σ'ένα ποστ που εγράφτηκεν κατά του κραξίματος;; έχεις δίκαιο αγαπημένε! Τουλάχιστον όμως εγώ είμαι εντελώς άγνωστη μεταξύ αγνώστων και ο γνωστός "δράστης" πιθανότατα αγνοεί την ύπαρξη αυτού του μπλογκ. Αν παρ'ελπίδα όμως το ανακαλύψει και διαβάσει το ποστ αυτό, εύχομαι να αντιληφθεί το πνέυμα με το οποίο το έγραψα.

Περαστικά μου!

Μια πεταλούδα η ζωή μας που πετάει εδώ κι εκεί...

"Μια πεταλούδα, η ζωή μας, που πετάει εδώ κι εκεί..."

Έφυα το πρωί για τη δουλειά και χωρίς να το πολυκαταλάβω, εσιγοψυθίριζα τούτον το τραγούδι την ώρα που σε εσκέφτουμουν... Είχα καιρό να νιώσω έτσι... Είχα καιρό να νιώσω την ψυχή μου ανάλαφρη σαν την πεταλούδα. Εν το είχα σκεφτεί ότι λλίες ώρες μετά εν να νιώθω ότι η ψυχή μου θα νιώθει σαν την πεταλούδα για τον ακριβώς αντίθετο λόγο...

Εν ξέρω πραγματικά γιατί γράφω τούτον το ποστ. Για να έχω record της γνωριμίας μας; Για να πω τον πόνο μου; Για να εξευμενίσω το σύμπαν μπας και αλλάξει γνώμη; Για να κλαφτώ; Για να αυτοπαρηγορηθώ; Για να ακούσω εφησυχαστικά λόγια του τύπου "ταπάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο";

...................................................................................................................................................................

Γνωριζούμαστε τυχαία και εντελώς χαλαρά. Μιλάμε μέσω ίντερνετ τους τελευταίους 2 μήνες. Χαλάρά, αβίαστα, χωρίς προσδοκίες. Χαμένη μες τις σκέψεις μου εν κάμνω καν την σκέψη ότι θα μπορούσε αυτό το πράγμα να προχωρήσει. Χάνομαι, ξαναεμφανίζομαι, χάνομαι. Εσύ εκεί. Εκεί να επικοινωνείς. Εκεί να μου γράφεις 1, 2, 3, 4 φορές τη μέρα. Κάποια στιγμή μου προτείνεις να μιλήσουμε με συγχρονισμό, δέχομαι στα χαλαρά, εν περιμένω κάτι. Μιλούμε, γελούμε, ανταλλάζουμε αστεία, ξαναγελούμε. Στέλλεις μου μια φωτογραφία, ζητάς τη δική μου. Λέω σου για αστείο "εν να'ρτω να με δεις live". Γελάς... γελώ... Εν περιμένω κάτι...

Περνούν οι μέρες. Μιλούμε, γελουμε, ανταλλάζουμε αστεία, ξαναγελούε, μιλούμε... Ζητάς μου να βρεθούμε! Συντρομάσσουμαι! Έχω πολύ καιρό να δεχτώ έτσι πρόταση, σχεδόν εξέχασα πώς είναι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δέχομαι. Στέλλεις μου το τηλέφωνό σου, στέλλω σου το δικό μου. Μιλούμε, γελούμε, κάμνουμε αστεία, ξαναγελούμε. 

Φτανει η μέρα. Μπαίνω στο αυτοκίνητο φοητσιασμένη. Οδηγώ, σκέφτομαι, οδηγώ, σκέφτομαι.... "Εν καλά που κάμνω;" , "Υπάρχει λόγος να ξαναμπώ σε έτσι διαδικασίες;" "Μα πάλε να πληγωθώ"; "Μα..."; Κτυπά το τηλέφωνο! Είσαι εσύ! Μιλάς μου γλυκά, ρωτάς με αν είμαι καλά, αν έφτασα,αν ξέρω πού να πάω. Καταλαβαίνεις ότι είμαι αγχωμένη. Καθησυχάζεις με γλυκά, τρυφερά, με σιγουριά. "Έλα, θα σε περιμένω στο τάδε σημείο, μεν ανησυχείς για τίποτε". Φτάνω. Βλέπω σε που μακριά που με περιμένεις. Παει τόσος καιρός να νιώσω ότι κάποιος περιμένει με... Κατεβαίνω πο το αυτοκίνητο, πλησιάζω. Πλησιάζεις κι εσύ. Είσαι διαφορετικός απ' ότι δείχνει η φωτογραφία που μου έστειλες αλλάποιος νοιάζεται. Εξάλλου,φαίνεσαι τόσο χαμογελαστός και ζεστός! Ρωτάς με αν θέλω να μπω στο αυτοκίνητό σου. Κοιτάζω αποσβολωμένη, διστακτική. Παίρνω μια βιαστικλη απόφαση και μπάινω. "θεέ μου εν καλά που κάμνω";;; "Αν ννεν κανένας αρρωστημένος, κανένας ψυχασθενής";;;  Καταλαβαίνεις την ανησυχία μου. "Μεν ανησυχείς, εν είμαι δαμέ για να κάμω κακό σε κάποιο", λαλείς μου. Χαμογελάς μου. Χαμογελώ σου, ηρεμώ, ανακουφίζουμαι. 

Πάμε στην καφετέρια. Ρωτάς με ευγενικά πού θέλω να κάτσω. Διαλέγουμε το τραπεζάκι απέναντι στη θάλασσα. Κοιτάζω τη θάλασσα- ήρεμη. Κοιτάζω σε εσένα-ήρεμος. "Θεέ μου,είμαι τυχερή τελικά".

Λέω σου ότι νιώθω σαν να είμαι σε mood διακοπώ. Γελάς. Γελώ. Ξαναγελάς. Ξαναγελώ. Ρωτάς με αν θα ξανάρτω σύντομα, απαντώ θετικά. Γελάς, γελώ.Ξαναγελάς, ξαναγελώ.

Μιλούμε σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια. Λέεις μου για τους δικούς σου, δείχνεις μου φωτογραφίες, δείχνω σου κι εγώ. Χαμογελάς, χαμογελώ. Μιλάς μου για τις σπουδές σου στην Ουγγαρία, μιλώ σου για τις δικές μου. Συζητούμε για χίλια δυο. Γελάς, γελώ. Λεεις μου ότι εν να'ρτεις Λευκωσία από βδομάδας. Νιώθω την ψυχή μου να φτεροπετά... Χαμογελάς μου, χαμογελώ σου.

Περνά η ώρα και λέω σου ότι πρέπει να φύω. Ανταλλάσουμε υποσχέσεις για συνάντηση. Πάιρνει με στο αυτοκίνητό μου. Αποχαιρετάς με. Λέω σου ότι εν θέλω να φύω. Γελάς, γελώ.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και φεύγω. Στ δρόμο σκεφτομαι. Σκέφομαι,οδηγώ, σκέφτομαι, οδηγώ. Νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα, σαν να βγήκα από το λήθαργο, σαν να εγγεννήθηκε ξανά η ελπίδα μέσα μου. Σκέφτομαι ότι άφησα πίσω μου όλες τες άσχημες στιγμές, τις στιγμές που άλλοι επάιζαν με τα αισθήματά μου, που με είχαν στο περίμενε, που μου εζητούσαν το αζημίωτο για να βρεθούμε μια φορά, που... που... Σκέφτομαι τι τχερή που είμαι!

Φτάνω σπίτι. Ανοίω τον υπολογιστή. Βρίσκω μήνυμα σου. Γράφεις μου πόσο τον εκτιμάς που οδήγησα 2 ώρες δρόμο για να πιούμε ενα καφέ μαζί. Γράφεις μου πόσο πολλά εχάρηκες που με εγνώρισες. Γράφω σου κι εγώ ότι εχάρηκα, ότι νιώθω τυχερή, ότι λείπεις μου ήδη. Και πάω ευτυχισμένη να κοιμηθώ τον ύπνο του δικαίου. Κοιμούμαι γλυκά, ανάλαφρα, ονειρεμένα. Βλέπω σε όνειρο. Γελάς μου, γελώ σου...

Ξυπνώ την άλλη μέρα, γράφω σου μήνυμα. Εν απαντάς. Χαμογελώ. Σκέφτομαι ότι είσαι απασχολημένος. Ξαναγράφω σου. Εν απαντάς. Νιώθω ένα "κρακ" μες τα σωθικά μου αλλά χαμογελώ. Φαντάζομαι σε να κάμνεις προπόνηση όπως είπες και σκεφτομαι ότι έπεσες με τα μούτρα και δε σηκώνεις κεφάλι. Πάλε χαμογελώ. Περνούν 2 μερες. Σιωπή...

Ξαναγράφω σου. Απαντάς αδιάφορα. Σκιάζομαι. Σκέφτομαι ότι έχεις τρεχάματα και παρηγορούμαι. ξαναγράφω σου. Εν απαντάς. Ξαναγράφω σου "σε πεθύμησα, να'ρθω να τα πούμε;". Απαντάς σε 2 μέρες ωμά, τυπικά, αδιάφορα. "Δε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε, συγγνώμη αν είμαι αγενής".

Γεμίζει το στομάχι μου ... πεταλούδες και η ψυχή μου ελπίδες φρούδες που πέταξαν και χάθηκαν για άλλη μια φορά... 

(Secret) Santa Claus is coming to town...

Λοιπόοοοον...! Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που δήλωσα συμμετοχή στο μλογκοπαίγνιο του Secret Santa αν και το παρακολούθησα με ευχαρίστηση και τι δύο προηγούμενες χρονιές. Η φίλτατη διοργανώτρια Πρασινάδα με ενημέρωσε ότι το δώρο μου θα έχει ως αποδέκτη τη συμπλόγκερ AzimuthCy. 

Απολογούμαι προκαταβολικά στη φίλη Azimuth γιατί η επιλογή  δώρων δεν  ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο :-( . Να φανταστείτε, τις φορές που χρειάζεται να πάρω δώρο για συγγενείς και φίλους γίνομαι ο πιο αναποφάσιστος άνθρωπος του κόσμου.

Μετά από πολλή σκέψη και περισυλλογή και μετά από μια ενδελεχή έρευνα στο διαδίκτυο εκατέληξα επιτέλους στην απόφαση να "χαρίσω" στη φίλη Azimuth τον ιδανικό άντρα πολυ-δώρο, πρόθυμο να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και να ικανοποιήσει κάθε απάιτησή σε χρόνο dt.

Ιδού λοιπόν

Φίλη Αzimuth να τον χαίρεσαι. :-)

Πάνω απ' όλα εύχομαι να'χεις κάθε χαρά, υγεία και οικογενειακή ευτυχία για το νέο χρόνο που μπαίνει και για όλους τους υπόλοιπους που θα'ρθουν....

Της φιλανθρωπίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν...!

Έχουν να λεν για τους Κύπριους ότι εν φιλάνθρωπος λαός και κατά πάσα πιθανότητα έχουν δίκαιο. Γι'αυτό και στην Κύπρο ανθούν κάθε λογής συλλόγοι αλλά και ιδιώτες που βασίζονται στη φιλανθρωπία του κόσμου.

Φιλανθρωπία! Ωραίο προτέρημα. Πόσο πολύ θα ήθελα να το έχω! Εν να μου πείτε τωρά, κοτζάμ ψευδώνυμο "Σαμαρείτισσα" τζιαι εν είσαι φιλάνθρωπη;;; Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι γιατί τον καιρό που ήμουν, ήταν ωραίο το συναίσθημα να προσφέρεις κάτι στους μη έχοντες. Όμως τα τελευταία χρόνια ακούω διάφορα και έγινα πάρα μα πάρα πολλά δύσπιστη. Και μαραζώνω που εν είμαι πλέον φιλάνθρωπη αλλά πληγώνομαι να ακούω ιστορίες για αγρίους για το πού εκαταλαλήξαν τα λεφτά που έδωσεν καλοπροαίρετα ο κόσμος που το υστέρημά του.

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, ο κατάλογος εν ατέλειωτος! Για κείνους που μοιράζουν αρωματικά αυτοκινήτου στους δρόμους μαζί με φυλλάδια που γράφουν ότι έχουν λευχαιμία/καρκίνο/σοβαρή εγκεφαλοπάθεια αλλά βρίσκεις τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Κύπρου; (να πιστέψω δηλαδή ότι εν το ίδιο άτομο και έστειλε αντιπροσώπους σε όλη την Κύπρο;;) Για κείνους που πουλούν προϊόντα για να βοηθήσουν τάχα την τάδε φτωχή χώρα και τα τάδε φτωχά μωρά αλλά ακουστήκαν φήμες ότι τα παραπάνω λεφτά τρων τα οι "εκ των έσω" πριν παν στον προορισμό τους; Για κείνους που διαφημίουν ότι με το τάδε ευτελές ποσό το μήνα στηρίζεις ένα μωρό στην τάδε χώρα αλλά ακουστήκαν περιπτώσεις που κάποιος ετσέπωνε τα λεφτά και έγραφε ευχαριστήριες επιστολές απο ανύπαρκτα μωρά προς τους ευεργέτες τους; Για κείνους που τηλεφωνού και ζητούν να γραφτούν στους καταλόγους των κοινωνικών παντοπωλείων αλλά κυκλοφορούν με το τάδε πανάκριβο αυτοκίνητο και παν τριήμερα στην Αθήνα για να περάσουν το Σαββατοκυρίακο;  Για κείνους που κάποτε εγυρίζαν και επουλούσαν ημερολόγια για να βοηθηθεί τάχα η τάδε ελληνική κοινότητα στην τάδε χώρα αλλά έμαθα ότι τα ιδρυτικά μέλη του σωματείου εχτίσαν τριώροφα σπίτια χωρίς να κάμνου καμιά άλλη δουλειά πλην της συγκεκριμένης πώλησης; Για κείνους που προσποιούνται ότι έχουν κάποια αναπηρία (εν υπαινίσσομαι ότι εν όλοι ψεύτες, προς Θεού) και ζητούν οικονομική βοήθεια που τον κόσμο αλλά υπάρχουν μάρτυρες που τους είδαν να περπατούν κανονικά; Ποιον να αναφέρω και ποιόν ν'αφήσω πίσω... Μέχρι του παπά μου επουλήσαν του μια φορά λαχεία αξίας 20 ευρώ για μιαν υποτιθέμενη κλήρωση κάποιου υποτιθέμενου σωματείου και όταν μετά από καιρό ετηλεφώνησε στον αριθμό που αναγραφόταν για να ρωτήσει πληροφορίες, είπαν του το σωματείο εν ανύπαρκτο.

Είμαι πάρα πολλά νευριασμένη!

Πριν κάτι μέρες ήμουν κάπου για καφέ με κάτι φίλες μου και λίγο παρακάτω εγίνετουν ένα φιλανθρωπικό παζαράκι. Οι κοπέλες εσηκωθήκαν με όλη την καλή τους διάθεση να παν να δουν και να αγοράσουν κάτι για να βοηθήσουν. Ερωτήσαν με έκπληχτες "εν θα έρτεις κι εσύ;" και ακούσαν με ακόμα πιο έκπληχτες να απαντώ "εν θέλω να βοηθήσω"(κράξτε με ελεύθερα).

Λυπούμαι που έφτασα σε τούτην την κατάσταση και φαντάζομαι εφτάσαν και πολλοί άλλοι σαν εμένα. Και εν κρίμα γιατί ειδικά σε τούτην τη φάση που εν η Κύπρος τωρά, η φιλανθρωπία εν απαραίτητη...

Ξέρω, υπάρχει λύση: να δίνει καθένας τη βοήθεια του στοχευμένα κάπου συγκεκριμένα που ξέρει ότι υπάρχει ανάγκη. Αλλά δυστυχώς ακόμα και τούτο εμπεριέχει το ρίσκο να πιαστείς κορόιδο...

Κρίμα!